การตั้งชื่องานวิจัย ควรตั้งชื่อเรื่องวิจัยโดยการใช้คำที่บ่งบอกให้ทราบถึงประเภทของการวิจัย ซึ่งจะทำให้ชื่อเรื่องชัดเจน และเข้าใจขอบเขตการวิจัยแต่ละแบบง่ายขึ้น เช่น

1. การวิจัยเชิงสำรวจ เป็นการศึกษาค้นคว้าหาข้อเท็จจริงที่ปรากฏการมีอยู่จากการตั้งชื่อเรื่องที่มีอยู่นั้น เปรียบเทียบกับสถานภาพที่ปรากฏอยู่ในลักษณะต่าง ๆ และเปรียบเทียบกับสถานภาพที่เป็นมาตรฐาน โดยไม่สนใจว่าทำไมจึงปรากฏอยู่หรือมีอยู่อย่างนั้น ซึ่งการวิจัยเชิงสำรวจหากแบ่งตามลักษณะสิ่งที่ใช้สำรวจได้เป็น 5 ประเภท ได้แก่ การสำรวจโรงเรียน การวิเคราะห์งาน การวิเคราะห์เอกสาร การสำรวจประชามติ การสำรวจชุมชน หรือมักศึกษาในขอบเขตกว้างเกี่ยวกับเรื่องราว 4 ประการ ได้แก่ ลักษณะทางประชากร สถานภาพทางสังคม-เศรษฐกิจ พฤติกรรมและกิจกรรมของประชาชน และความคิดเห็น เจตคติ และความเชื่อของประชาชน
2. การวิจัยเชิงศึกษาเปรียบเทียบ หรือการวิจัยเชิงเปรียบเทียบสาเหตุเป็นการวิจัยที่มุ่งศึกษาสาเหตุที่อาจเป็นไปได้ ของผลที่เกิดขึ้นโดยทั้งเหตุและผลได้เกิดขึ้นอยู่ก่อนแล้ว ผู้วิจัยศึกษาย้อนหลังถึงผลที่เป็นไปได้ของตัวแปรอิสระที่มีต่อตัวแปรตาม ผู้วิจัยไม่สามารถจัดกระทำ หรือควบคุมตัวแปรหรือสิ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นสาเหตุได้ การวิจัยประเภทนี้จึงมิได้เป็นการพิสูจน์ถึงความเป็นสาเหตุ แต่สืบย้อนไปถึงสิ่งที่น่าจะเป็นสาเหตุ
3. การวิจัยเชิงสหสัมพันธ์ เป็นการศึกษาความสัมพันธ์ของปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นร่วมกัน เพราะในปรากฏการณ์หนึ่ง ๆ อาจมีเหตุการณ์มากกว่าหนึ่งเหตุการณ์เกิดขึ้นและมีความสัมพันธ์กันด้วย ความสัมพันธ์ดังกล่าวจะช่วยให้ผู้วิจัยสามารถทำนายการเกิดของเหตุการณ์หนึ่งได้ถ้าทราบความแปรผันของอีกเหตุการณ์หนึ่ง การทำนายจะแม่นยำเชื่อถือได้มากน้อยเพียงใดย่อมขึ้นอยู่กับค่าของผลการวิเคราะห์ทางสถิติ ซึ่งการวิจัยแบบหาความสัมพันธ์มีหลายแบบและแต่ละแบบต่างก็มีความมุ่งหมายและวิธีการแตกต่างกัน ดังนั้นจึงจะขอกล่าวถึงรายละเอียดของการวิจัยแบบหาความสัมพันธ์แบบต่าง ๆ
4. การวิจัยเชิงการศึกษาพัฒนาการ เป็นการศึกษาที่มุ่งทราบลักษณะการเปลี่ยนแปลงของปรากฏการณ์ เมื่อเวลาล่วงเลยไปในช่วงเวลาหนึ่ง การวิจัยแบบศึกษาพัฒนาการแบ่งได้เป็น 2 แบบคือ 1) การศึกษาความเจริญงอกงาม (Growth studies) เป็นการตั้งชื่อเรื่องเพื่อที่ผู้วิจัยมุ่งอธิบายและทำนายความเจริญงอกงามที่เปลี่ยนแปลงไปทั้งทางด้านกายภาพและพฤติกรรมทางสังคม ตลอดจนมุ่งควบคุมสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นให้เป็นไปตามที่ประสงค์ เช่น น้ำหนัก ส่วนสูง บุคลิกภาพ เจตคติ ความเชื่อ ตลอดจนคุณลักษณะด้านต่าง ๆ ทางสมอง ซึ่งอาจแปรเปลี่ยนไปตามเพศ อายุ สิ่งแวดล้อม เป็นต้น การศึกษาความเจริญงอกงามอาจทำได้ 2 วิธีคือ (1) การศึกษาแบบติดตามผลระยะยาว (Longitudinal technique) คือการศึกษาความเจริญงอกงามโดยเลือกศึกษาเพียงกลุ่มเดียว แล้วติดตามกลุ่มนี้ไปตลอดระยะเวลายาวเท่าที่ต้องการศึกษา การศึกษาแบบนี้มีข้อยุ่งยากในการติดตามผล และเสียเวลามากแต่ก็เชื่อถือได้มากจากการตั้งชื่อเรื่อง (2) การศึกษาแบบติดตามผลระยะสั้น (Crossectional technique) คือการศึกษาความเจริญงกงามโดยเลือกศึกษากับเด็กหลาย ๆ กลุ่มที่มีความแตกต่างกันในอายุหรือระดับชั้นเรียน ในช่วงเวลาเดียวกันก็จะทราบลักษณะความเจริญงอกงามในตัวแปรนั้น ๆ วิธีนี้จะช่วยประหยัดเวลาและค่าใช้จ่าย แต่การแปลผลอาจเชื่อถือได้ไม่ดีนัก และต้องระวังการตั้งชื่อเรื่องเป็นพิเศษในเรื่องการเลือกกลุ่มตัวอย่างให้เป็นตัวแทนของประชากร (3) การศึกษาแนวโน้ม (Trend study) เป็นการศึกษาลักษณะเดียวกับการศึกษาความเจริญงอกงาม คือศึกษาเหตุการณ์ที่ผ่านมาในอดีตจนถึงปัจจุบัน แต่มีลักษณะที่เพิ่มขึ้นคือ การศึกษาแบบนี้อาศัยข้อมูลดังกล่าวมาทำนายหรือคาดคะเนเหตุการณ์หรือตัวแปรในอนาคต ควรตั้งชื่อเรื่องให้สอดคล้องกับการศึกษาแนวโน้มนี้อาจผิดพลาดคลาดเคลื่อนได้ง่ายถ้ามีเหตุการณ์ที่ผิดปกติมาแทรกซ้อน เพื่อหาแนวโน้มที่สามารถนำมาใช้ในการวางแผนงานของโรงเรียน ตลาดการค้า การลงทุน โรงงานอุตสาหกรรม การตั้งชื่อเรื่องงานวิจัยประเภทนี้จึงใช้ได้ดีในวงการธุรกิจ อุตสาหกรรม การเมือง การศึกษา ฯลฯ
5. การตั้งชื่อเรื่องการวิจัยเชิงทดลอง เป็นกระบวนการค้นหาความจริง ทฤษฎีหลักการ เทคโนโลยีหรือองค์ความรู้ใหม่ๆ โดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ที่มุ่งเน้นการศึกษาความเปลี่ยนแปลงของตัวแปรที่เกี่ยวข้องภายใต้เงื่อนไขที่มีการควบคุมโดยกระบวนการวิจัย เพื่อศึกษาพฤติกรรม สถานการณ์ และปรากฏการณ์ต่าง ๆ ซึ่งได้รับการยอมรับว่าเป็นการวิจัยที่ให้ผลที่มีความเชื่อถือสูงที่สุด